چشم باز جانی دوباره می گیرد.....

                                                                      Photo by  rolfe horn

جاده ای پهناور و تاریک است . انتهایش مشخص نیست . آن دور ها آن جا که زمین آسمان در حال عشق بازی هستند . پسری می آید . موهای براشفته دارد , پاهایش از دوری راه خسته اند
و به سختی قدم ور میدارد ولی دلی مالامال از امید دارد .سینه اش ز خون سرخ است .خون
خون عشق است که چکه چکه بر زمین می بارد . آری سینه اش زخمیست .معشوقی دشنه به دست
بر سینه ی پر از دردش کوفته است .ولی همچنان با عشق فریاد می زند:

من درختم

درختی خون آلود

 تبر بر تنه ام نشسته است

ولی من ریشه ای صد ساله بر خاک دارم

مادری همچو زمین دارم

پدری به مانند اطلس دارم

من در آسمان ها خانه دارم

 من سرخم ز خون , لاله بارانم زعشق , پروانه وارم در آسمان , من آمده ام بر فراز بلند ترین
قله ها به ایستم با چشمانی باز فریاد زنم معشوقی ندارم , گلی در باغ مه رویان ندارم ,

من آزادم ازاد............. 
 ___________________________

و این چنین است که چشم باز دوباره چشمهایش را می گشاید تا ببیند...............

س.شهریار